ΜΙΜΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ 20

1

Αδελφοί μου είθε ο Κύριος με τις ευχές σας να ανταποκριθεί στην επιθυμία μου να συντελεστεί στην ψυχή σας αποφασιστική μεταστροφή, για να μη σας απασχολεί και να μη σας εκτρέπει από την ευθεία πορεία, το ερώτημα για το που βρίσκεται η αληθινή Εκκλησία αν πράγματι υπάρχει. Το ότι ομολογείται ότι η ψυχή σας έλκεται από την Ορθοδοξία ως κάτι το οικείο, ενώ απομακρύνεστε από άλλες δοξασίες νοιώθοντάς ‘τες σαν κάτι το ξένο, μου δίνει μια αίσθηση ευχάριστης αισιοδοξίας. Αφήστε τη βάρκα σας να ακολουθήσει το προωθούμενο της ψυχής σας, ζητώντας από τον Κύριο τη βοήθεια του με ειλικρίνεια, και να είστε σίγουροι ότι θα βρεθείτε σε ασφαλές απάνεμο λιμάνι με ασφάλεια.

Αυτό φυσικά δεν αρκεί, να μην ξεχνάτε ποτέ, ότι στον άνθρωπο δόθηκε η εντολή της αγάπης που ξεπερνά το δίκαιο «Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Ωστόσο πιστεύω ότι ο Κύριος θα σας δώσει να γνωρίσετε την αλήθεια και να την νοιώσετε με τις αίσθησης σας. Αρκεί να στέκεστε σταθερά με αγάπη στον Κύριο, στη μεταβολή των όποιων ανέμων. Αν θυμάμαι καλά, κάπου έχω γράψει το λόγο του οσίου Γρηγορίου του Σιναϊτου ότι κάτω από τη γνώση της αληθείας δια του λόγου, αν την κάνουμε τρόπο ζωής, θα φέρει πολλούς καρπούς. Ο πρώτος καρπός είναι ότι θα νοιώθουμε την αλήθεια με τις αισθήσεις μας. Αυτό το σημείο είναι σημείο σταθμός στην πορεία προς τη λύτρωση. Υστέρα ο άνθρωπος θα μιλά για το θεό κοιτάζοντας στην καρδιά του και ενθυμούμενος αυτό που γνώρισε με τη χαρισματική αίσθηση. Όλα αυτά είναι ανείπωτα θαυμαστά και ταυτόχρονα απλά και φυσικά.

Η οδός προς τη σωτηρία αρχίζει από το φόβο του θεού και τελείται με φόβο που μπορεί ο άνθρωπος να αισθάνεται καθηλωμένος.

{Εδώ όταν μιλάμε για φόβο Θεού ας μη νομίζομαι το Θεό ως τιμωρό, εννοούμε τον δικό μας φόβο, μη δεν ανταποκριθούμε στο λόγο του Θεού, ο φόβος αυτός μας κάνει πιο επιμελείς }.

« Τον θεόν φόβου και τας εντολάς αυτού φύλασσε».

Σε αυτό κρύβεται όλη η σοφία, όλο το μυστήριο της χριστιανικής ζωής που είναι πολύ πιο απλή και εμείς όλοι οφείλουμε να είμαστε απλοί στη ζωή.

Μια γιαγιά σε ένα μακρινό χωριό, που δεν είχε πάει καθόλου σχολείο, ήξερε το μεγαλύτερο μέρος της αγίας γραφής και ειδικά την κενή διαθήκη, μετά από μια πολύωρη συζήτηση για την εκκλησία και ειδικά για την ιεραρχία, μου λέει, για όλους αυτούς τους επίορκους. «Και έτσι σου έρχεται να τρέξεις πίσω από αυτούς, να τους αρπάξεις από το ρούχο και να τους πεις: Σκέψου, αγαπητέ, τι κάνεις, που βαδίζεις; Τι κάνεις; Δεν πας μόνο εσύ στην απώλεια, αλλά παρασύρεις και άλλες, πολλές ψυχές» και έτσι στις θλίψεις προστίθεται και η φυσική θλίψη για τους εχθρούς του Κυρίου, αδελφούς που χάνονται στα σκοτεινά πλοκάμια του Διάβολου.

2

Παρόλα αυτά, πρέπει να πούμε ότι όλη η εν Χριστό ζωή είναι για τον άνθρωπο υπερφυσική και αποτελεί δωρεά της θείας χάρις, αφού την προκαλέσουμε, είναι ζωή απερίγραπτη με ανθρώπινη γλώσσα, για αυτόν τον λόγο και ο Απόστολος Παύλος έλεγε τα πάντα σε γλώσσα ακατάληπτη, για τον ανθρώπινο νου, ο οποίος δεν επιτρέπει να μας διαπερνά η χάρη του Κυρίου. Το μεγαλείο έγκειται στην ταπείνωση, η δύναμη στην αδυναμία, στην πραότητα, η σοφία στη μωρία, η ελευθερία στην εκούσια αυτοϋποδούλωση, ο πλούτος στη φτώχεια και άλλα, χάνοντας την ψυχή μας, την σώζουμε.

Όλα αυτά τα παράλογα κατά την συνηθισμένη ανθρώπινη αντίληψη, χαρά στις θλίψεις έλεος και ευσπλαχνία προς τους εχθρούς ανταπόδοση, αγαθών στα κακά, επίγνωση της αμάθειας μας, μπροστά στον πλούτο της γνώσεως. Κάθε καινούργια απόκτηση γνώσης αποκαλύπτει στον νου μας κάτ’ ουσία μόνο την ύπαρξη μιας νέας άγνωστης περιοχής, χωρίς να μας την καθιστά γνωστή, ενώ ταυτόχρονα μας αναγκάζει να σκεπτόμαστε ότι πίσω από τα όρια εκείνου που κάπως γνωρίσαμε, κρύβεται απέραντο βάθος γνώσεως, για την οποία δεν έχουμε καμία απολύτως παράσταση.

Να βοηθήσει ο Κύριος με τον καιρό να αποδεσμευθεί η ψυχή μας από τον κόσμο αυτόν, από τα πάθη και τα δεσμά της ύλης, ώστε να αξιωθούμε μιας άλλης άυλης ζωής, μέσα στο φως, του προσώπου του Θεού.

Συγχωρέσατε με και προσευχηθείτε στο Θεό για εμένα τον αμαρτωλό και ανάξιο αδελφό σας, προσευχηθείτε και στη Θεομήτορα, και αν είναι δυνατό υπερνικήστε με την προσευχή σας το εμπόδιο, όσο έχετε δυνάμεις. Θεωρώ τον εαυτό μου ευεργετημένο από την αγάπη σας στο πρόσωπό μου και σας υπόσχομαι ότι έχετε την αγάπη μου και την αγωνία μου για τη σωτηρία σας. Αναγνωρίζοντας σας ως ικέτες υπέρ της αμαρτωλής μου ψυχής, μπροστά μου ορθώνεται το αίσθημα ευθύνης για αυτά που γράφω τόσο που κάποιες φορές με ξεπερνάει. Νυχθημερόν έχω στην καρδιά μου τη μέριμνα, να χαρίσει ο Κυρίος στις ψυχές μας την αναμφισβήτητη βεβαιότητα της πεποιθήσεως όχι μόνο της πίστης άλλα και ότι βαδίζουμε στην οδό την αληθινά τέλεια και ορθή. Να μας χαρίσει την επίγνωση αυτή όχι μόνο στην κάπως ασαφή ακόμη αίσθηση της καρδιάς μας, αλλά και στη νοερά θεωρία μας, ώστε να πούμε στον εαυτό μας, όπως ο Απόστολος Πέτρος, ότι δεν υπάρχει κάτω από τον ουρανό άλλη οδός γνωστή για τη σωτηρία μας, πιο τέλεια από αυτήν που διδάσκει η ορθόδοξη Εκκλησία.

Θέλω και προσπαθώ η πνευματική ζωή να εξελίσσεται ομαλά ακολουθώντας την νόμιμη οδό με απόλυτη υπακοή στην παράδοση της Εκκλησίας, που πηγάζει από τους Ιερούς Κανόνες, για τη σταδιακή ανάβαση της ψυχής προς τον Θεό. Η φλόγα της αγάπης μου για τις αδελφές ψυχές, με αναγκάζει να μιλώ για τα ψηλά επίπεδα της πνευματικής ζωής σύμφωνα με βασικά στοιχεία που αντιστοιχούν στην κατάσταση μας. Το λέω αυτό για την καθαρή επίγνωση της θείας υπεροχής της ορθόδοξης εκκλησίας μας, απέναντι σε όλες τις άλλες θρησκείες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το αποκτήσουμε, για να μένει με τελεία ανάπαυση και ειρήνη και πίστη η ψυχή μας, στην πνευματική εργασία της, που αντιστοιχεί στις δυνάμεις της, χωρίς να ταράζεται, μήπως κάπου αλλού διδάσκεται τελειότερη οδό από κάποια υψηλότερη εργασία.

Αν και είμαι αμαθής, η οδός προς τη θεωρία και την αγάπη του Θεού είναι μία, η μετάνοια. Αυτή συνίσταται στο φόβο του Θεού, στη μεταμέλεια για τις αμαρτίες μας και στην κατά το ανθρώπινο δυνατό, να το προσπαθούμε να μη θλίψουμε τον Θεό με επανάληψη αμαρτιών για τις οποίες δηλώσαμε μετάνοια.

3

Πάλι θα σας πω [ φοβού τον Θεόν και φυλάτε τας εντολάς αυτού ] επειδή τούτο είναι το πάν του ανθρώπου. Διότι « ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον, και παν κρυπτών είτε αγαθόν, είτε πονηρών Εκκλησιαστής ΙΒ-13». Σεις ως άνθρωποι διανοητικά ανεπτυγμένοι, κατανοείται φυσικά ότι μέσα από όλα αυτά προχωράτε στο γάμο του αρνίου. Η μετάνοια πρέπει να είναι η αρχή της πνευματικής ζωής, ο χρυσός της μίτος, πρέπει να διαπεράσει όλη μας τη ζωή ως τον τάφο, και αν ο Θεός ευδοκήσει, θα αρπάξει τον ανθρώπου στη θεωρία, πράγμα που είναι καθαρά έργο της κρίσεως και της ευδοκίας Του, για αυτόν που μετανοεί.

Στις ημέρες μας γίνεται πολύ συχνά λόγος για τη θεία υιοθεσία, ελάχιστα όμως, μιλούν για την οδό που οδηγεί προς αυτήν, η οδός αυτή είναι μετάνοια. Πουθενά αλλού η ψυχή δεν θα γνωρίσει τόσο καθαρά τον Θεό ως Πατέρα όσο στη μετάνοια, η οποία είναι το μόνο αίτιο που μεταμορφώνεται η ψυχή. Η προσευχή μας πρέπει πάντοτε να προσφέρεται στο Θεό με τη συνείδηση ότι προσφέρεται « από ρυπαρών χειλεών και από βδελυράς καρδίας, εκ ψυχής ερειπωμένης. Ευχή του Αγίου Συμεών, του Νέου Θεολόγου στην ακολουθία της θείας μεταλήψεως». Στην εναπομείναντα ζωή μας επί γης, οφείλουμε να προσευχόμαστε ως αμαρτωλοί λέγοντας κάθε στιγμή Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησον με τον αμαρτωλό.

Εδώ χρειάζεται προσοχή, πολλοί αδελφοί απερίσκεπτα λένε «Υιέ Θεού», αυτό είναι λάθος, σημαίνει του οποιουδήποτε Θεού, όχι του Θεού του μόνου αληθινού. Όλη αυτή η διδασκαλία είναι προς το παρόν ότι καλύτερο μπορούμε να έχουμε ως οδηγό, λόγο ανυπαρξίας πνευματικών ηγετών. Είναι απαραίτητο να προσέχουμε στην ασκήση της προσευχής, ώστε σχετική ελευθερία, να μην γίνεται ευκαιρία για το νου να περιφέρεται στον κόσμο, αλλά να δίνει την ελευθερία στην ψυχή, να προσεύχεται από καρδιάς με πιο συγκεντρωμένη προσοχή. Αν όμως ο νους περιφέρεται στα κοσμικά τότε πρέπει να τον ελκύσουμε στην προσευχή ή τουλάχιστο να τον συγκρατήσουμε μακριά από την περιπλάνηση, να περικλείουμε το νου στα λόγια της προσευχής.

Η προσευχή είναι έργο των αγγέλων, τροφή όλων των ασωμάτων, η μέλλουσα ευφροσύνη, η ατελεύτητη εργασία. Υπάρχει πληθώρα από έργα των αγίων Πατερών, όπως και συγγράμματα μερικών νεότερων ασκητών, το έργο των όποιων δοκιμάστηκε και έγινε αποδεκτό και χαρακτηρίσθηκε ως έγκριτο από γενεές ασκητών. Εξέχουσα θέση αναμεσά σε αυτά έχει το έργο του οσίου Νείλου του Συναϊτου, εκατό πενήντα τρία κεφάλαια, περί προσευχής. Η πνευματική προσευχή είναι η ανώτερη από όλες τις εργασίες, και ότι σε αυτήν συμφώνα με το λόγο του οσίου Νείλου του Συναϊτου, διεξάγεται όλος ο πόλεμος με τους δαίμονες, και ότι όποιος προσπαθεί να προσαρμοσθεί στην υπερφυσική αυτή προσευχή, έλκει επάνω του, όλη την οργή των δαιμόνων. Νομίζω ότι για τη σωστή συστηματική γνωριμία με την ουσία και τις μεθόδους της νοερής προσευχής, θα σας είναι ωφέλιμο να διαβάσετε τα έργα του επισκόπου και αγίου Ιγνατίου Μπραντζιανίνωφ. Αυτός ο ασκητής επίσκοπος, γνώρισε εμπειρικά την εργασία της νοεράς προσευχής, και παρουσιάζει με πλήρως ικανοποιητική σειρά, λεπτομέρεια και σαφήνεια τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων για την νοερά προσευχή του Ιησού. Η μελέτη των έργων του θα περιορίσει σημαντικά τον κόπο σας στην προσπάθεια να προσεγγίσετε τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων. Θα σας προσφέρουν τη δυνατότητα για την άμεση και ορθή κατανόηση τους, στην βαθμιαία ανάβαση, που αν και δεν είναι υποχρεωτική, είναι πολύ ωφέλιμη.

Αγαπητοί αδελφοί εδώ κλείνει το κεφάλαιο ΜΙΜΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ στη συνέχεια θα μιλήσουμε για τη Θεολογία της Εκκλησιαστικής λατρείας.

Σας ευχαριστώ για τη στήριξη σας και τις πολύτιμες παρατηρήσεις σας.