ΜΙΜΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ 14

1

Αδελφοί μου, πιστεύω στην αγάπη σας για το Θεό, και αυτό μου δίνει χαρά και δύναμη. Σας ευχαριστώ, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα. Συγνώμη που δεν μπορώ να απαντάω στα μηνύματα σας, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσετε να μου γράφεται. Σε πολλά ερωτήματα οι απαντήσεις δίνονται με την θεματολογία που αναφέρομαι. Με τα δικά σας μηνύματα πορεύομαι, σας ευχαριστώ. Αδελφοί μου θέλω πολύ ο Κύριος να μας κάνει κοινωνούς γης, αληθινής, πνευματικής ζωής, και πιστεύω ότι θα γίνει, αν εμείς είμαστε σταθεροί στην πιστή μας. Ο Κυρίος ήδη ευδοκεί προς εμάς. Πιστεύω ότι θα λάβουμε από τον Κύριο πλούσιο το έλεος Του, σύμφωνα με το δικό του λόγο. «Ο Κλέφτης δεν έρχεται είμη, δια να κλέψει και θύσει και απωλέσει εγώ ελθόν δια να έχωσι ζωή και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία. Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός, ο ποιμήν ο καλός την ψυχή αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων . Ο δέ μισθωτός και μη ων ποιμήν, του οποίου δεν είναι τα πρόβατα δικά του, Θεωρεί τον λύκων ερχόμενων, αφήνει τα πρόβατα και φεύγει και ο λύκος αρπάζει αυτά και σκορπίζει τα πρόβατα . Ιωάννου 10-10». Πόσο προφητικός είναι αυτός ο λόγος του Κυρίου στις μέρες μας. Όταν κάποιος έχει φτάσει σε αυτά τα επίπεδα, είναι απαραίτητο και αναγκαίο να συμβουλεύετε Γέροντα. Χωρίς την συμβουλή του Γέροντα κινδυνεύει να βρεθεί σε πτώση, οι πιθανότητες πολλές. Όταν ακούμε κάποιον λόγο από άνθρωπο προς τον οποίο μας οδήγησε η χάρη του Θεού, ας μη γυρεύουμε από αυτόν να μάθουμε γιατί και πως τον είπε, τον όποιον λόγο, θεωρείτε ότι τον αμφισβητούμε . Τώρα το αν πρέπει να εκλάβουμε το λόγο του ως αναμφισβήτητη βεβαίωση, ως προφητεία, ή απλά ως έκφραση ελπίδας και επιθυμίας, αν ο Λόγος του είναι ειρηνικός και διακρίνουμε ήσυχο πνεύμα, το καλύτερο που θα κάνουμε είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Θεοτόκου «Και πάντες οι ακούσαντες θαύμασαν περί των λαληθεντών υπό των ποιμένων πόρος αυτούς. Η δε Μαριάμ εφυλάτε πάντας τους λόγους τούτους, διαλογιζομένη περί αύτων εν τη καρδία αύτης Λουκά- β-18-19». Υπάρχουν ακόμη και άλλα χαρίσματα από τον Θεό που σχετίζονται με το λόγο. Η θεία χάρη βάζει λόγο στην καρδιά και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν μπορεί ακόμη να βεβαιώσει ακριβώς τι και πως θα είναι. Ως προς το ερώτημα μας, το πώς γίνεται, νομίζω ότι και αν ακόμη είναι καθαρή αποκάλυψη στο ερώτημα μας, να μάθουμε το μυστικό ,δεν μπορούμε να πάρουμε την επιθυμητή απάντηση.

Σε μια Μονή πριν από μερικά χρόνια, κάποιες φόρες ο Ηγούμενος και προέλεγε και προέβλεπε. Ένας μοναχός τον ρώτησε πώς το κάνεις αυτό; πως γίνεται σε αυτόν η προόραση και η διόραση. Ο Γέροντας είπε δεν ξέρω, κάτι έρχεται μέσα μου και έχω ανάγκη να το πω. Η απραγία της εσωτερικής μοναχικής ζωής μας, κάνει να συνειδητοποιούμε την αδυναμία μας. Με τον τρόπο που ζούμε συνηθίσαμε σε μια εξωστρέφεια και μας είναι εντελώς άγνωστη η εσωτερική ζωή. Αυτό οφείλουμε να το μάθουμε γι’ αυτό πρέπει να σκεφτούμε ότι πρέπει να αρχίσουμε να στρέφουμε την προσοχή του νου στην επισκοπή της καρδιάς μας. Να μας απασχολήσει τι γίνεται εκεί, για ποια πράγματα διαλογίζεται, με ποια αισθήματα ζει.

2

Σε ποια κατάσταση βρίσκεται, αν είναι σύμφωνη με τις εντολές του Θεού, ή διακατέχεται από πάθη, θύμο, ευθιξία, σαρκική ηδονή, φιλαυτία και πολλά άλλα. Η συνεχής ενδοσκόπηση της καρδιάς μας με προσευχή, πρέπει να μας οδηγήσει στην κατάσταση κατά την οποία ο νους και η καρδιά ενώνονται αδιαίρετα. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να γνωρίσουμε το αυθεντικό είναι, που επιθυμεί η ψυχή μας. Χάριτη θεού, αποφεύγομαι την ονειροπόληση και την νεανική κενοδοξία, που μας προξενούν αισθήματα λύπης. Αυτές τις περιπτώσεις τις αντιμετωπίζομαι λέγοντας την ευχή του Ιησού, σκεπτόμενοι το θεό. Αυτό είναι ωφέλιμο γιατί ασκούμε την ψυχή μας επιτηρώντας την. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει η κατά Θεό λύπη, η θεάρεστη, και η κατά κόσμο λύπη, η αντίθετη. Επίσης ότι από την ενέργεια της χάριτος προκύπτει η χαρά, η ευχάριστη διάθεση, άλλα υπάρχει και η άλογη, πού προέρχεται από τον εχθρό του Αγαθού, από αρκετό καιρό πριν. Θλίβομαι γιατί από τους “ποιμένες της ορθόδοξης εκκλησίας” έχει χαθεί η σοβαρότητα απέναντι στο έργο της σωτηρίας των ψυχών, των ζηλωτών του Ιησού Χριστού. που ποθεί η ψυχή τους με ουσιαστικό τρόπο .

Πρέπει να διδαχθούμε έστω και από μόνοι μας να ελέγχουμε τον εαυτό μας με γνήσιο πνευματικό τρόπο, ο καθένας για τον εαυτό του. Αν δεν γίνει αυτό δεν θα φτάσουμε σε σωστή μαρτυρία και ομολογία πίστεως. Πως θα βοηθήσουμε άλλους πού θα μας ζητούν να τους μεταδώσουμε αυτή την απαραίτητη εργασία για τη σωτηρία της ψυχής τους; Θέλω πολύ και παρακαλώ τον Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο να μας καλλιεργηθεί πνευματική ασκητική αίσθηση ώστε να μη παραμείνουμε στο κοινό συμβατικό επίπεδο της ψυχικής αντιλήψεως της χριστιανικής ηθικής. Η Χριστιανική ηθική είναι ένα σκαλοπάτι στο ξεκίνημα μας, άλλα δεν είναι το απαιτούμενο. Συγχρόνως πρέπει να προσθέσουμε στη μεριμνά μας και στη συνείδηση του μεγαλείου της Χριστιανικής κλήσεως μας, για να αναπτυχθεί μέσα μας το αίσθημα του θείου φόβου εν τη αδυναμία μας να παραβούμε τους κανόνες [το παρερμηνευμένο πού εκφράζεται ως φόβος Θεού]. Δεν πρέπει να χαλαρώνουμε αλλά αντιθέτως να περιζώσουμε πιο σφικτά την οσφύ μας, όταν έρχεται ο λογισμός, γιατί είμαι εγώ εδώ σαυτό το χώρο. Να θυμόμαστε το λόγο του Αποστόλου Παύλου «Διότι δεν εχομέν εδώ πόλιν διαμένουσα, άλλα την μέλλουσαν επιζητούμε. Εβραίους ιγ-14». Μια σκληρή πραγματικότητα από τον εδώ τρόπο ζωής μας, επιλέγουμε αιώνια πόλη, ο τρόπος που ζούμε επιλέγει και όχι το θέλημα μας, σύμφωνα με την επιθυμία μας.

3

Οφείλουμε να έχουμε την κατάλληλη ψυχική προετοιμασία και την απλότητα της πίστεως, για να νεκρώσουμε με επίγνωση, όχι μόνο το θέλημα μας, αλλά και το φρόνημα μας. Πράγμα που δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε πριν κάποιος άνθρωπος μας δώσει απόλυτα ικανοποιητική διευκρίνιση σε πολλά από τα πιο δύσκολα [Θεολογικά] θέματα. Όσο δεν παίρνουμε αυτές τις απαντήσεις, αναβράζουμε σαν το νέο κρασί. Όλη μου η μέριμνα όσο το επιτρέπουν οι ασθενείς μου δυνάμεις και η αντίληψης μου, έγκειται στο να παρουσιάσω την οδό πού χάραξαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες προς το αυθεντικό είναι, στην οποία μας οδηγεί η θεία χάρη . Όταν με τη χάρη του Θεού κατανοήσουμε αυτό για το οποίο μας μιλήσαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες, δεν θα ταλαντευόμαστε στην πίστη μας, ούτε θα σκανδαλιζόμαστε με πρόφαση την αταξία που επικρατεί στη ζωή των Ιερωμένων και γενικότερα στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, πού έχει καταργηθεί κάθε ευπρέπεια. Τότε η πιστή μας θα είναι πίστη με γνώση, έστω και ατελείς και όχι πίστη εξ ακοής, «Αρά η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή διά του λόγου του Θεού. Ρωμαίους -10-17»Τότεκαί αν όλος ο κόσμος εκτραπεί από την αλήθεια, εμείς θα παραμείνουμε ακλόνητοι στην πιστή μας. Όπως ο Αβραάμ, πού στον καιρό του έμεινε ο μοναδικός σχεδόν φορέας της αληθινής θεοσέβειας. Έτσι και εμείς να σκεπτόμαστε και να παραδινόμαστε στο θείο θέλημα, υπηρετώντας το Θεό εν παντί τόπο. Όπου θελήσει ο Κυρίος για τι «Του Κυρίου είναι η γη και το πλήρωμα αυτής η οικουμένη, και οι κατοικούντες εν αυτή. Ψαλμοι-24-1». Πρέπει να συνδεθούμε με τους ισχυρούς και ακατάλυτους δεσμούς της αγάπης του Χριστού και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον χωρίς να υπολογίζουμε κόπους αλλά και την ίδια μας την ψυχή. Με την αγάπη αύτη προς τον αδελφό θα γνωρίσουμε «ότι μεταβεβήκαμεν εκ του θανάτου είς την ζωήν στο αυθεντικό είναι. Α Ιωαννου-3-14». Η αγάπη του Θεού περικλείει μέσα της τα πάντα, όλα τα αγαθά και τη σοφία και τη γνώση και τη χαρά και την αθανασία και την αληθινή ελευθερία. Τα λέω όλα αυτά όχι με σκοπό να σας πείσω για κάτι, γιατί πριν ακόμη επικοινωνήσουμε, η χάρη του Θεού, σας είχε διδάξει και πείσει, για πολλά. Το κάνω με πρόθεση να σας υπενθυμίσω ότι πρέπει να γνωρίσουμε ακόμη πολλά, πριν ακολουθήσουμε με βεβαιότητα την κρίση μας πού οφείλει πάντοτε να είναι σύμφωνη με το πνεύμα των Γραφών, μιλώντας γενικά, σωστή πνευματική ζωή μπορεί να αρχίσει μόνον τότε, όταν ο άνθρωπος στερεωθεί στην πίστη, δηλαδή [πίστη εξ ακοής]. Είναι όμως απαραίτητο να δεχθεί η ψυχή χωρίς αμφιβολία τη διδασκαλία της Εκκλησίας και των Αγίων Πατέρων. Όταν όμως η ψυχή αισθανθεί την αλήθεια κατά τη δωρεά της χάριτος, τότε γίνεται ασάλευτη στην πίστη. Ακόμη και αν όλος ο κόσμος παρεκκλίνει, η ψυχή εκείνη πού έχει αισθανθεί την αλήθεια σαν τον Αβραάμ, θα παραμείνει πιστή. Τότε η ίδια η πίστη γίνεται διαφορετική, δηλαδή πίστη εμπειρικής γνώσεως, αλλά και εδώ ισχύει η γνωστή ακολουθία αναβάσεως.

Στο επόμενο η συνέχεια.