ΜΙΜΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ 10

1

«Υμείς δε γένος εκλεκτών βασιλείων Ιεράτευμα έθνος αγίων, λαός τον οποίον απέκτησε ο Θεός δια να εξαγγείλετε τας αρετάς εκείνου, πού σας εκκάλεσε εκ του σκότους εις το θαυμαστών αυτού φως Α-Πετρου,2-9». Επειδή όλα αυτά τα αρνητικά του κόσμου, που δίνουν Μεγάλη χαρά στο διάβολο τον μεγάλο αντίδικο του Θεού, βαραίνουν την ψυχή μου έως εσχάτων. Σας είμαι ευγνώμον για τα μηνύματα σας που με κάνουν να νιώθω ότι δεν είμαι μόνος. Αδελφοί μου εν Χριστό σας ευχαριστώ για την αγάπη σας προς τον Κύριο και τη στήριξη σας προς εμέ. Μέσα σε όλα αυτά αναρωτιέμαι μήπως τα όσα συμβαίνουν μέχρι τώρα δεν είναι και τόσο πολύ κακά και άσχημα. Πιστεύω ότι μπορούν όλα αυτά τα άσχημα να αποβούν ωφέλιμα. Θα είναι θεωρώ φρονιμότερο παρά την θλίψη που πλημυρίζει την ψυχή μας, για την απώλειαν των αδελφών μας αυτών που συντάσσονται με την άρνηση. Αν εμείς, ζητήσουμε από τον Κυρίο να μας δώσει δυνάμεις και σύνεση να υπομείνουμε τη θλίψη αυτή, και να υπερνικήσουμε τους πειρασμούς που μας προσβάλλουν, παρά να μας ελευθερώσει από όλα αυτά, τα πνευματικά οφέλη για εμάς, θα είναι πολλά. Διότι αν εμείς προσευχηθούμε στο Θυσιαστήριο του Θεού, συντετριμμένοι από πόνο για τη χαρά που παίρνει ο διάβολος. και προσθέτοντας σε αυτό και τη δική μας εσωτερική συντριβή και μετάνοια χωρίς να λυπόμαστε τον εαυτό μας αναμφίβολα θα μας επισκιάσει το Θείο φως. Αν προσεγγίσουμε το μυστήριο αυτό, παρηγορούμενοι, από τον κόσμο εξασφαλισμένοι από υλικής πλευράς, και την ψυχή μας γεμάτη από βιοτική σαρκική ευχαρίστηση και υπερηφάνεια. Τότε αυτή η ψυχή θα είναι ανίκανη να προσλάβει τον πλούτο της θείας χαρείς. Αν δεν περάσουμε τώρα ή αργότερα από σειρά μεγάλων πειρασμών και δοκιμασιών, θα στεκόμαστε στο μεθόριο της αιώνιας σωτηρίας και της αιώνιας απώλειας. Αν δεν γευθούμε έστω και εν μέρη των βασάνων του Άδη και αν δεν αποκτήσει η ψυχή μας βιώματα για όλα αυτά τότε δεν θα γνωρίσουμε ποτέ τη θεία αγάπη. Αν τώρα [νοείτε το επίπεδο]δεν αποκτήσει η ψυχή τα βιώματα θλίψης τους πειρασμούς, τις τρικυμίες, έχοντας πάντα την επικουρική στηρίξη της θείας χάρις, τότε δεν θα πλουτισθεί με παράδοξα αληθινό πνευματικό θησαυρό, άφθαρτο. Η ψύχη δεν θα μπορεί να αποκτήσει την καταλληλόλητα και την αντοχή να δεχτεί ανώτερα πνευματικά αγαθά. Αργότερα έχοντας όλα αυτά τα βιώματα και γνωρίζοντας από τον ίδιο τον εαυτό μας, ως που φθάνει η αδυναμία της ψυχής μας, και πόσο αδύναμοι είμαστε χωρίς τη βοήθεια της θείας χάρις. Όχι μόνο για να σταθούμε στην ορθή οδό αλλά και για να κατανοήσουμε πού είναι αυτή και γενικά να σταθούμε, στο να μη δίνομαι χαρά στο Διάβολο ή για να κατορθώσουμε οποιαδήποτε δημιουργία αγαθών πράξεων.

2

Αν περάσουμε με επιτυχία από το στάδιο αυτής της παιδείας, θα είμαστε σε άλλη διάσταση, θα έχουμε καρδιά που θα συμπάσχει με τους πάντες, δεν θα μπορεί να κατακρίνει κανέναν και για τίποτα. Ο Κυρίος μας δεν “έπαθε” για μια κατηγορία ανθρώπων αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Έτσι και εμείς με μεγάλη αγάπη, θα επιθυμούμε τη σωτήρια κάθε ανθρώπου χωρίς προσωποληψία και θα προσευχόμαστε για όλον τον Κόσμο για όλο τον Αδάμ.

Θα μιμούμαστε τον Κύριο μας.

Όποιος και αν προσφύγει σε εσάς, ληστής, διεφθαρμένος, αιρετικός, άπιστος, ανεξαρτήτου έθνους, φυλής, χρώματος θα τον δέχεστε με ανοικτή ψύχη, με καρδιά γεμάτη αγάπη και συμπόνια, δεν θα είναι μια εξωτερική επιδερμική καταστάσεις. Θα είναι μια πάγια καρδιακή και ψυχική συναισθηματική κατάσταση. Οι ταμπέλες θα έχουν καταργηθεί θα υπάρχει τo εμείς. Οι δέκα, οι δεκαπέντε ή όσοι υπάρχουν θα είναι ένα σώμα δεμένοι με τη στοργή της θείας αγάπης. Τότε θα είμαστε σε θέση να σώζουμε ψυχές, να κάνουμε θαύματα ανασταίνοντας νεκρές ανθρώπινες ψυχές και να τις οδηγούμε στην αιωνιότητα. Για να εκπληρώσει κάποιος το νόμο της θείας Αγάπης του Χριστού, και να δώσει θεία αγάπη στο συνάνθρωπο είναι απαραίτητο να έχει γίνει φορέας θείας αγάπης. Τότε θα μπορεί τα πάντα, θα ξεπερνά τα ανθρώπινα διότι συμφώνα με τον Απόστολο Παύλο δεν θα ζει αυτός, θα ζει εν αυτώ, o Χριστός. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στον Άγιο Ιωάννη της Κροστανδής, είχε τόσο μεγάλη αγάπη για τον κάθε άνθρωπο που προτιμούσε να υποφέρει αυτός παρά ο συνάνθρωπος του. Προσευχόταν για όλους από την ανάληψη των Ιερατικών του καθηκόντων κράταγε όλα τα χαρτάκια, με τα ονόματα που του έδιναν για να μνημονευθούν στην θεία πρόθεση. Δεν τα μνημόνευε μερικές φορές και τα πέταγε, τα κρατούσε έως το τέλος της Ιερατεία ς του, για να προλάβει να τα διαβάσει όλα, ξεκινούσε από πολύ νωρίς ώσπου τα τελευταία χρόνια, άρχιζε αμέσως μετά το τέλος του εσπερινού του Σαββάτου. Στεκόταν όρθιος όλη τη νύχτα στη θεία Πρόθεση, πάρα το προχωρημένο της ηλικίας του, για να μνημονεύσει όλα τα ονόματα από όλα τα χαρτάκια και στη συνέχεια τελούσε τη θεία λειτουργεία, όποιος πιστέψει ότι σε όλο αυτό ανταποκρινόταν οι φυσικές του δυνάμεις δεν αξίζει να λέγεται χριστιανός. Σύγχρονος προοδευτικός Ιερέας, έχει ένα μικρό πανεράκι βάζει τα χαρτάκια με τα ονόματα μέσα και τα μνημονεύει όλα λέγοντας τα ακολούθα «και υπέρ των εγγεγραμμένων ονομάτων εν τω πανεριού τούτο» αυτό πάει να πει πρόοδος. Καθένας μας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

3

Οι περισσότεροι σημερινοί Ιερείς δεν βγάζουν μερίδα στο θείο ποτήριον για το κάθε όνομα αρκούνται στο να τα διαβάζουν. Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης έκανε αμέτρητα θαύματα όπως και άλλοι πολλοί άγιοι. Όταν επιτελεσθεί και σε εμάς έστω και το εκ μέρους αυτού για το οποίο τώρα κάνουμε λόγο, τότε θα εννοήσουμε γιατί ο Απόστολός Παύλος θλίβονταν, πονούσε αδιάκοπα η καρδιά του και εύχετω να είναι αυτός ανάθεμα «διότι ηυχόμην αυτός εγώ να είμαι ανάθεμα από του Χριστού υπέρ τω αδελφό μου των κατάσαρκα συγγενών μου. Οι τίνες είναι η ισραηλίτες των οποίων είναι υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκες και η νομοθεσία και η λατρεία και η αι επαγγελίες , Ρωμαίους ,Θ- 3 -4».

Αν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε γιατί κάποιοι έπαιρναν επανωτούς τις κατάρες, των αλλών, τις αμαρτίες τους, θα μας ήταν πλέον δυνατό εν μέρει να καταλάβουμε πως λειτουργεί η θεία Αγάπη διά του Αγίου Πνεύματος. Δεν μας είναι δυνατό να κατανοήσουμε περισσότερο από αυτό τους Αγίους Πατέρες για να εξηγήσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες πως συμβαίνει αυτό στην ψυχή. Ύστερα από την απόφαση της πραγματώσεως στον εαυτό μας να βαδίσουμε των πνευματικό δρόμο. Οφείλουμε συμφώνα με τον Απόστολο Πέτρο να περάσουμε από πύρωση πειρασμών και δυσκολιών, θα νιώσουμε πόνο και θλίψη σε πολλές περιπτώσεις σαν άνθρωποι, στο βάθος της ψυχής όμως, θα υπάρχει θείος γλυκασμός κάτι πού θα μειώνει και θα επισκιάζει όλα τα δύσκολα, που θα είναι πρόσκαιρα, ενώ ο γλυκασμός θα είναι μόνιμος. Αν και χρειάζεται πολύς κόπος και αγώνας από δική μας πλευράς αλλά και από την πλευρά των συνασκητών μας, αυτών που προπορεύονται του αγώνα αυτού. Αυτός ο αγώνας ενώ είναι προσωπικός έχει συλλογικό χαρακτήρα εναντίον της άρνησης. Είναι πολύ ωφέλιμο ανεξάρτητα από τον τρόπο ζωής μας να έχουμε αρνητική στάση σε ότι αρνητικό συντελείτε γύρο μας, κάτι που δίνει χαρά στο διάβολο. Σε όλο αυτό ποτέ δεν είμαστε μόνοι, πάντα υπάρχει η βοήθεια του Θεού που ποτέ δεν επιτρέπει να δυσκολευτούμε με περισσότερο από αυτό που μπορούμε, εμείς οφείλουμε το ανθρώπινο, πέραν αυτού είναι στο χέρι του Θεού. Ήδη έχουμε μάθει πολλά, περιμένομε όμως ανυπόμονα κάποιο σημείο από άνωθεν που θα μας εκπλήξει κάπως ιδιαίτερα. Όταν δούμε την αλήθεια θα εκπλαγούμε με την παράδοξη σοφία του Θεού, και θα τον ευγνωμονούμε ατελεύτητα. Τώρα όμως ο εχθρός οδηγεί το νου μας σε επικίνδυνα και λανθασμένα μονοπάτια αποσπώντας μας από την αληθινή οδό της Θεοπτίας.

Στο επόμενο η συνεχεία.