ΚΕΙΜΕΝΟΝ 39 - ΠΕΡΙ ΘΕΙΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1

Ιησού γλυκύτατε των μοναζόντων το κλέος Ίησου μακρόθυμε ασκητών εντρύφημα και καλώπισμα Ιησού σώσον με Ιησού Σωτήρ μου υπεράγαθε δια χειρός σου εξάρπασόν με.

Στα προηγούμενα γραπτά εκθέσαμε την διδασκαλία της Αγίας Γραφής περί της αιωνίου ζωής. Εκτός της Αγίας Γραφής και η Ιερά Παράδοση της υμετέρας εκκλησίας διδάσκει την αιώνιο ζωή μεταξύ ευδαιμονίας και κακοδαιμονίας η τη παράδεισος ή κόλαση. Επί της διαβεβαιώσεις της Αγίας Γραφής αλλά και της Ιεράς Παράδοσης για την θεία αλήθεια επί του αυτού θέματος ο Θεόφιλος ο Αντιοχείας παρατηρεί «καθάπερ γαρ παρακούσας ο Άνθρωπος θάνατον εαυτώ επεσπάσατο ούτως υπακούσας τω θέληματι του θεού ο βουλόμενος δύναται περιποιήσασθαι εαυτώ την αιώνιον ζωήν έδωκεν γαρ ο θεός ημίν νόμον και εντολάς αγίας ο πας ποιήσας δύναται σωθήναι και της ανάστασεως τυχόν κληρονομήσαι την αφθαρσίαν».

Τηρήσας ο άνθρωπος τον νόμον του θεού η ύπαρξης της ζωής εκ της του θεού γίνεται μετοχή, μετοχή δε θεού εστί το γιγνώσκει τον θεόν και απολαμβάνει τη χριστότητα αυτού. Ο δε Ιερός Δαμασκηνός λέγει «παραστησόμεθα τω φοβερώ του χριστού βήματι περί αιωνίου ζωής παραδείσου, ή ζωή κολάσεως και παραδοθήσεται ο διάβολος και οι δαίμονες αυτού και ο άνθρωπος αυτού. Και οι ασεβείς και οι αμαρτωλοί εις το πύρ το αιώνιο όχι υλικόν οίον το παρ ημίν αλλά οίον αν ευδοκεί ο θεός. Οιδέ τα αγαθά πράξαντες εκλάμψουσιν ως ο ηλίας συν άγγελοις εις ζωής αιώνιον συν τω Κυρίω ημών Ιησού χριστό ορόντες αυτόν αει και ορώμενοι και άληκτων την υπ’ αυτού ευφροσύνην καρπούμενοι». Μετά το πέρας όλων των προαναφερομένον γεγονότων σύμφωνα με την βιβλιογραφία της υμετέρας εκκλησίας ακολουθεί η συντέλεια του υπαρκτού τούτου κόσμου.

Η συντέλεια του κόσμου τούτου αποτελούσα εν εκ των γεγονότων τα οποία μέλλουν να λάβουν χώραν κατά την τελική ταύτη φάση του κόσμου και της ανθρωπότητας δεν δύναται να σημαίνει καταστροφή ή εξαφανισμόν. Δεν μπορεί να γίνει εκμηδένιση του υλικού στερεώματος ως πεπλανημενώς εδόξασαν κάποιοι εξ αγνοίας ή εξ αιρέσεως αλλά την πλήρη μεταλλαγή και μεταβολή της μορφής και σχήματος του υλικού σύμπαντος. Ο υλικός κόσμος κατά την διδασκαλία της Αγίας Γραφής κατά την Δευτέρα του Κυρίου παρουσία δια της θείας παντοδυναμίας θα ανακαινισθεί. Μεταβαλλόμενος ως ελέχθη κατά την μορφή και την σύσταση αυτού η μεταβολή δε αυτή εχαρακτηρισθεί και ως παλιγγενεσία.

2

Περί της μεταβολής του σχήματος του κόσμου τούτου εδίδαξεν ο Απόστολος Παύλος όταν έγραψε «παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου» (Α΄ Κορινθ. 7-31). Ομιλήσας επίσης και περί υποταγής και ταπεινώσεως και υποδουλώσεως ως και περί τα απελευθερώσεως της υλικής κτίσεως. Συναπτόμενης στενώς προς τας τύχας του κυρίαρχου αυτής ανθρώπου εταπεινώθει μεν η φύσις και υποδουλώθει εις την φθοράν και την ματαιότητα, όταν ο εξουσιαστής αυτής άνθρωπος υποδούλωσεν εαύτον εις τον διάβολο και την αμαρτία.

Όταν δε ο άνθρωπος κατά την Δευτέρα παρουσία θα ελευθερωθεί από την κατάσταση της ταπεινώσεως και της αθλιότητας απολαμβάνων της δόξης και του ουρανίου αγλαΐσματος. Τότε και η υλική φύσις θεία βούληση και εμπνεύσει θα αποβάλει το σχήμα και την μορφή της φθοράς και της οδύνης μεταβαλλόμενοι εις καινή και πνευματική κτίση. Και τούτο διότι όταν παύση να υπάρχει η φθορά του ανθρώπου και ο θάνατος πάντες δε θα μεταβληθούν εις πνευματικά όντα τότε και η κτίση. Αποτινάσσουσα τον ζυγό της δουλείας της φθοράς θα μεταπηδήσει εις την ελευθερία των τέκνων του θεού.

Το θεμελιώδες τούτο χωρίο έχει ως ακολούθως «η γαρ αποκαραδοκία της κτίσεως την αποκάλυψιν των υιών του θεού επεδέχεται. Τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υποταγεί εκούσια αλλά δια τον υποτάξαντα επ’ ελπίδι διότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσετε από της δουλείας της φθοράς. Εις την ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού οίδαμε ότι πάσα η κτίσις συστενάζει αι συνωδύνει άρχι του νύν». (Ρωμ 8-19-22). Η απελευθέρωση κατά συνέπεια του παρόντος κόσμου από της δουλείας της φθοράς θα οδηγήσει εις τον ανακαινισμένο πεποικιλμένο και λαμπρυνθέντα νέο κόσμο όστις θα είναι ανάλογος προς την νέα των πραγμάτων κατάσταση και της βασιλείας του Θεού περίοδο. Από την παρούσα ζωή αρχομένης αλλά δια της δευτέρας παρουσίας πληρούμενης και τελειούμενης.

Η μεταβολη αυτή του κόσμου θα πραγματοποιηθεί ως εδίδαξε ο Απόστολος Πέτρος δια πυρός. Λέγει δε ούτος «οίδε νυν ουρανοί και η γη τω αυτώ λόγω κρίσεως και απώλειας ας των ασεβών ανθρώπων εν οι ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσεται και η γη και το εν αυτή έργα κατακαήσεται. Προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του θεού ημέρας δι ην ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται» (Β΄ Πέτρου 3-7, 10, 12). Η φύσις βεβαίως του πυρός τούτου δι ου μέλος να μεταβληθεί η υλική κτίσις είναι άνγωστος εις ημάς ονομάζομεν μόνον τούτο καθαίρον και ανακαινίζον πυρ. Και τούτο διότι δια του πυρός τούτου θα καθαρθεί και θα ανακαινισθεί ο κόσμος από της φθοράς και της ματαιότητος εις ην εύρηται υποτεταγμένος. Την διδασκαλίαν περί της συντέλειας του κόσμου λόγω του συνδέσμου αυτής αμέσως προς την περί δημιουργίας τούτου διδασκαλίαν ευρίσκομεν και εν τη Παλαία Διαθήκη.

Ήδη εις τον ψαλμόν 101-26 διδάσκεται ηθεμελιώδης περί κόσμου αληθεία «καταρχάς συ κύριε, την γην εθεμελίωσας και έργα των χειρών σου εισίν οι ουρανοί αυτοόι απολούνται, συ δε διαμένεις και πάντες ως ιματιον παλαιωθήσονται και ώσει περιβόλαιον ελίξεις αυτούς και αλλαγήσονται». Τη αυτήν διδασκαλίαν περί μεταλλαγή η καταστροφή του κόσμου δια πυρός διετύπωσεν ο προφήτης Ησαίας λέγων «και τακήσονται πάσαι αι δυνάμεις των ουρανών και ελιγήσεται ο ουρανός ως βιβλίον και πάντα τα άστρα πέσειται ως φύλλα εξ αμπέλου και ως πίπτει φύλλα από συκής (Ησαΐα 34-51/51-6) «καινούς δε ουρανούς και γην καινήν» προανήγγειλεν η θεία αποκάλυψης Αποστόλου Πέτρου «κατά το επάγγελμα αυτού προσδωκώ μεν εν οις δικαιοσύνη κατοικεί (Β΄ Πέτρου 3-12 Ησαια 65-17).

3

Ο δε Ιωαννης ο θεολόγος επισφραγίζων την περί ανακαινίσεως και μεταλλαγής του παρόντος κόσμου διδασκαλία εις την Ιεράν Αποκάλυψη λέγει «και είδον ουρανόν καινόν και γην και νυν ο γαρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθαν και η θάλασσα ουκ έστιν ετι ιδού καινά πάντα (Αποκ. 21-15 Ματθ. 5-18/20-28-24/35-28-20 Μάρκου 13-31 Λουκά 16-17/21-26 Αποκάλυψης 20-11) και άλλα πολλά. Εκτός της Αγίας Γραφής και η Ιερά παράδοση διδάσκει ομοφώνως την περί μεταβολής η καταστροφής του κόσμου δογματικήν αλήθειαν. Ο Απόστολος Πατήρ Βαρνάβας δια την συντέλειαν του υλικού κόσμου ομιλών λέγει «ελθών ο Υιός του Θεού καταργήσει τον καιρόν του άνομου και κρίνει του ασεβείς και αλλάξει τον ήλιον και την σελήνη και τους αστέρας (Βαρναβας Β΄ Ε.Π. 2-240).

Επίσης και ο Ειρηναίος περί της ανακαινίσεως του παρόντος υλικού κόσμου σημιεί «ουχ η υπόστασις ουδέ η ουσία της κτίσεως εξαφανίζεται αλλά το σχήμα παράγει του κόσμου τούτου τουτέστιν εν οις η παράβασις γέγονεν ότι επαλαιώθει ο άνθρωπος εν αυτοίς. Και δια τούτου το σχήμα τούτο πρόσκαιρων εγένεται προειδότος τα πάντα του Θεού. Παρελθόντος του σχήματος τούτου και ανανεωθέντος του ανθρώπου. Και ακμάσαντος προς την αφθαρσία ώστε μηκέτι δύνασθαι πέρα παλαιωθήναι εσταί ο ουρανός καινός και η γη καινή εν τοις καινοίς αναμένη ο άθρωπος αεί καινός και προσομιλών τω θεώ (Β. Ε. Π. 5-170). Ο δε Κύριλλος ο Ιεροσολύμων προσθέτει «γίνεται του κόσμου τούτου συντέλεια και ο γέννητος ούτος κόσμος πάλιν ανακαινοποείται». Τέλος δε ο Ιερός Χρυσόστομος περί της απελευθερώσεως της κτίσεως εκ της δουλείας της φθοράς σχολειάζω την προς ρωμαίους επιστολή λέγει. «ελεθερωθήσεται γαρ από της δουλείας της φθοράς και ουκέτι έσται φθαρτή αλλ’ ακολουθήσει τη του σώματος ευμορφία του ανθρώπου.

Ωμιλήσαμε εις την παρούσα παράγραφο περί συντέλειας του κόσμου ουδόλως όμως δι’ αυτής εννοούμε ύπαρξη οιουδήποτε τέλους αλλ΄ αντιθέτως απαρχήν μιάς νέας περιόδου ήτοις θα παραμείνει ατελεύτητος και αιωνία και η περίοδος αυτή άρχεται δια του τέλους της παρούσης των πραγμάτων καταστάσεως. Ήτοι δια της δευτέρας του Κυρίου παρουσίας και της γενικής κρίσεως απαρχή και τέλος όλων αυτών είναι αυτός ούτος ο Ιησούς Χριστός. Όστις ως ήδη ελέχθη μετά ταύτα θα παραδώσει την βασιλείαν εις τον Θεό και Πατέρα. Ταύτα απεκάλυψε ο Θεός δια του Αποστόλου Παύλου λέγοντας «απαρχή Χριστός έπειτα οι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού είτα το τέλος, όταν παραδίδει την βασιλεία τω Θεώ και Πατρί» (Α΄ Κορνθ. 15-23-24). Και άρχεται η νέα πνευματική και παγκόσμιος περίοδος η περίοδος της πνευματικής αυτού βασιλείας της οποίας κατά την βεβαίωση αυτού τούτου του Θεού Πατρός. Και η βασιλεία αυτού κου έσται τέλος (Λουκά 1-33).

Δόξα πατρί τω μη γεννηθέντα

Δόξα υιώ τω γεγεννημένον τη μία Τριάδη θεότητι